December komt er aan. Wie heeft die feestdagen verzonnen! We zijn nog maar twee weken bezig (beginnende met de spanningsopbouw met Sint Maarten) en ik ben nu al helemaal gesloopt.
Onze oudste is he-le-maal stressig en ging van ‘oeh! Ik mag lampion lopen!’ Naar ‘AAAAAAAAAHHHHH!!! SINTERKLAAS KOMT ER AAN EN OH NEE DE STOOMBOOT LIGT STIIIIIIIL!’ binnen 3 dagen tijd… nee dat is lekker want hij neemt zn jongere zusje mee in de spanning
Voeg daar 2 patroontests voor beide kinderen aan toe met wekelijkse deadlines.
Voeg daar aan toe dat beide belhamels een volledige maat zijn gegroeid sinds augustus…
Voeg daar aan toe dat ik dit jaar (waarschijnlijk door corona en niet veel afleiding) erg moeilijk om kan gaan met het gemis van mijn oudste zoon en ik hem dagelijks intens intens intens mis…
Nou dan kan je wel raden dat de dagen voorbij vliegen terwijl de uren voorbij kruipen.
En ik ’s avonds eigenlijk alleen maar dom voor of de tv of achter de pc wil zitten. Niets doen. Hoofd uit.
Normaal is naaien mijn uitlaatklep. Maar nu is het even een berg. Ik maak domme fouten gewoon omdat mijn hoofd een andere weg bewandeld.
Maar we lopen door. Zoals altijd verdwijnt er vanzelf een dag en komt er een nieuwe voor in de plaats. Gestaag worden de projecten afgemaakt. Op momenten veelal overdag. Met mn jongste naast me die me verhalen verteld van draken en prinsessen. En trollen die in de Efteling wonen. Van poezen die ridders redden tot pokemons in achtbanen.
Al met al…
Een drukke maand. En toch productief geweest.
For those who dare to dream 